Η επέτειος της 17ης Νοεμβρίου και η δικτατορία του 2017

Stavros Kalenteridis*

Μια ακόμη 17η Νοέμβρη όπου τα καταστήματα στο κέντρο αναγκάζονται να κλείσουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, καταστήματα με τζαμαρίες (όπως το βιβλιοπωλείο μας στο Σύνταγμα) χρειάζονται κάποιον από εμάς να μείνει στη γύρω περιοχή, με προσωπικό κίνδυνο, για να τα επιτηρεί και να προσπαθεί να "παρέμβει" για να μην μας σπάσουν τις βιτρίνες, και να μην κάνουν ζημιές στην περιουσία μας, κατά τον βαρβαρικό πόλεμο που αναμένεται να διεξαχθεί στους δρόμους της πόλης μας.

Ζούμε δυστυχώς σε μια βίαιη πόλη όσο και αν με στεναχωρεί αυτή η πραγματικότητα. Κάθε χρόνο ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που αυτή η μέρα είναι συνδεμένη με το απαίσιο φαινόμενο της βίας.
Κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται για το κατά πόσο είναι σχετική η σημερινή ημερα με τις σύγχρονες ανάγκες και δοκιμασίες της χώρας.
Διαβάζω λοιπόν σε διαφορά μέσα, του αντιεξουσιαστικού κυρίως χώρου, πως η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται υπό ένα καθεστώς κεκαλυμμένης δικτατορίας. Πως ουσιαστικά η δικτατορία δεν τελείωσε ποτέ και απλά μεταλλάχτηκε σε κάτι διαφορετικό, αλλά εξίσου αυταρχικό. Και πόσο δίκιο έχουν. Αν και δεν νομίζω ότι κατανοούν πλήρως το βάρος των λεγόμενών τους..
Η λέξη δικτατορία είναι από το λατινικό ρήμα "dicto".
Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Republic θεσμοθετήθηκε το αξίωμα του δικτάτορα, ένας καθ' όλα νόμιμος πολιτικός ρόλος που δινόταν σε πολιτικούς ηγέτες σε περιόδους κρίσεων. Συγκεκριμένα, σε έκτακτες καταστάσεις (συνήθως λόγω λιμού ή πολέμου), η Ρωμαϊκή Γερουσία ασκώντας το συνταγματικό της ρόλο, μπορούσε παρουσιάζοντας τον νόμο "senatus consultum ultimum" να δώσει απεριόριστη εξουσία (imperium magnum) σε έναν πολιτικό για να διαχειριστεί την κρίση. Η εξουσία αυτή, έθετε τον πολιτικό υπεράνω νόμου και εξασφάλιζε την απαραίτητη συγκέντρωση ισχύος για να ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά οι όποιες αποφάσεις. Για μια δεδομένη και πολύ συγκεκριμένη εξαρχής χρονική περίοδο, η εκτελεστική εξουσία κυβερνούσε, νομοθετούσε, και δεν επηρεαζόταν από δικαστικές αποφάσεις.
Σας θυμίζει κάτι; Όπως γράφω και στο βιβλίο μου "Δημοκρατία, το πολίτευμα που περιμέναμε" των Εκδόσεων Ινφογνώμων, η χώρα μας αποτελεί πράγματι μια σύγχρονη δικτατορία. Η διάκριση των εξουσιών, αυτός ο βασικός πυλώνας της δημοκρατίας, ειναι ανύπαρκτος στη χώρα μας. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ως σύγχρονος Ρωμαίος δικτάτωρ, για μια συγκεκριμένη και 4ετή περίοδο, βρίσκεται υπεράνω νόμου, κυβερνάει και νομοθετεί ανεπηρέαστος από τη δικαστική εξουσία. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην αρχαία Ρώμη ο απερχόμενος δικτάτορας ήταν υποχρεωμένος να λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα του, κάτι που σίγουρα δεν συμβαίνει στη χώρα μας, μιας και ο εκάστοτε πρωθυπουργός (όπως και ο εν ενενεργεία) είναι βέβαιος ότι δεν θα πληρώσει για τα αδικήματα του μετά τη λήξη της θητείας του.
Άρα ναι, η χώρα μας δεν είναι ελεύθερη και η δημοκρατία μας είναι κατ΄ επίφασιν δημοκρατία. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί τους Ολιγάρχες που μας επιβουλεύονται από τη βουλή, ή την εκάστοτε κυβερνητική σέκτα ανειδίκευτων και αμόρφωτων κομματικών στελεχών του Μαξίμου, για να δει την αλήθεια κατάματα.
Αρκεί κανείς να διαβάσει το Σύνταγμα της χώρας και να καταλάβει ότι η εκτελεστική εξουσία, νομίμως, νομοθετεί, εκτελεί αυτά που νομοθέτησε, και ταυτόχρονα διορίζει και ελέγχει τους ανώτατους δικαστικούς στη χώρα. Μιλάμε για μια κατάσταση εκτός νόμου και εκτός τροχιάς.
Αφού λοιπόν η κατάσταση είναι έτσι, και με δεδομένο ότι θέλουμε να κάνουμε κάτι για αυτό, ποιά είναι η διέξοδος; Να βριζόμαστε σε εμφυλιοπολεμική γλώσσα; να καίμε την πόλη και το σπίτι μας; να καταστρέφουμε δίχως να γνωρίζουμε στοιχειώδη ιστορία;
Σίγουρα όχι. Γι' αυτό και τα κινήματα αυτά, οι πορείες και οι διαμαρτυρίες είναι στείρες. Διότι εκτός της βίας, που είναι εκφυλιστική δύναμη από μόνη της, η έλλειψη πραγματικής ιστορίας αδυνατεί να φέρει αντιπροτάσεις και εν τέλει λύση..
Σίγουρα όμως δεν πρέπει να ανεχτούμε τη δικτατορία που μας έχει επιβληθεί (πολύ πριν τη χούντα). Σίγουρα δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε μια κατευθυνόμενη από συμφέροντα ελίτ (ο θεός να την κάνει μιας και πρόκειται για τους τελευταίους των τελευταίων) να εναλλάσσεται στην εξουσία (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Σύριζα), να πνιγεί τα όνειρα μας και να καταστρέφει την κοινωνία και τη χώρα.
Πέρα και μακρυά από τη βία και την έλλειψη δημιουργίας και εναλλακτικών από τη μια, και την αναξιοκρατία, διαφθορά, σήψη και αυταρχισμό από την άλλη, υπάρχουν - ευτυχώς - υγιείς δυνάμεις για να συμμετάσχει ο πολίτης, σε κάτι ανιδιοτελές, υπερκομματικό, καθαρό, με ιστορική γνώση και συνείδηση και σκοπό την αλλαγή ολοκλήρου του πολιτικού συστήματος και την επαναφορά της δημοκρατίας. Μάθε για «το δέλτα - πολιτική επανάσταση».

 

Από τη σελίδα του Σταύρου Καλεντερίδη στο face book